آئین مستان

ستاره بریزید آمد ماه عالمین

ساقی بده جامی آمد مادر حسین

گل طاها ام ابیها

 حضرت زهراخوش آمدی

ستاره بریزید آمد ماه عالمین

ساقی بده جامی آمد مادر حسین

به زمین و به کائنات

همه گویند این کلمات 

گل حیدر سوره ی کوثر

عشق پیمبر خوش آمدی

ستاره بریزید آمد ماه عالمین

ساقی بده جامی آمد مادر حسین 

گل طاها ام ابیها

 حضرت زهراخوش آمدی

همه دلها غرق تمنا

ای گل زیبا خوش اومدی

ستاره بریزید آمد ماه عالمین

ساقی بده جامی آمد مادر حسین 

آید به گوش جان از هر سو نوای عشق 

قلب همه مست از میلاد خدای عشق

ستاره بریزید آمد ماه عالمین

ساقی بده جامی آمد مادر حسین 

شده امشب نغمه ی هر لب

مادر زینب خوش آمدی 

گل طاها ام ابیها

 حضرت زهراخوش آمدی

شب میلاد کوثر است

شب زهرای اطهر است 

همه مستند دل به تو

بستند خوش آمدی

ستاره بریزید آمد ماه عالمین

ساقی بده جامی آمد مادر حسین 

از لطف قدوم و خاک پای فاطمه

شکوفه می بارد امشب بر سر همه

نور عصمت، اصل شفاعت

یار ولایت، خوش آمدی

گل طاها ام ابیها

 حضرت زهراخوش آمدی

ستاره بریزید آمد ماه عالمین

ساقی بده جامی آمد مادر حسین 

به دل بی نوای من

دل درد آشای من 

تو صفایی،قبله نمایی

کعبه ی مایی خوش آمدی

چشم آسمونیا حیرونه منتظر رسیدن مهمونه

دل عاشقا با نور خدا پیش پای زهرا چراغونه

دوباره ستاره داره میخنده که عمر شبها سر اومده

تو خونه خورشید چه عاشقونه یه ماه زیبا در اومده

شبا تا سحر نگاه پدر به دخترکش خیره میمونه

دل عاشقا با نور خدا پیش پای زهرا چراغونه

چشم آسمونیا حیرونه منتظر رسیدن مهمونه

دل عاشقا با نور خدا پیش پای زهرا چراغونه

نور عاطفه میون ابرا تابیده به سیاهیای دنیا

سِر عزلی بانوی علی ستاره فخر شیر خدا

چشم آسمونیا حیرونه منتظر رسیدن مهمونه

دل عاشقا با نور خدا پیش پای زهرا چراغونه

با نگاه گرمش تو قلب احمد سرور و شادی به پا میشه

کبوتر عشق تموم عالم تو آسمونش رها میشه

نذر قدماش عزیزه براش دوره سرش اسفند میسوزونه

دل عاشقا با نور خدا پیش پای زهرا چراغونه

چشم آسمونیا حیرونه منتظر رسیدن مهمونه

دل عاشقا با نور خدا پیش پای زهرا چراغونه

قطره قطره ذره ذره ابر مهر خدا میباره

لحظه لحظه اشک شوق از آسمونا خبر میاره

هوای عاشقی چه دل پذیره

فضای سینه ها چه بی نظیره

تو قاب دلامون بارون میگیره

باز صدای آشنای مادری مهربون پیچیده

پا به پای آیه های کوثر و هل اتی رسیده

اومده بانوی هاجر و مریم

دلیل وجود عالم و آدم

مایه پاکیه چشمه زمزم

دوباره امشب قاصدک نشسته پشت پنجره

خبر آورده از تو ابرها جشن روز مادره

بهار تولا مبارک

 ولادت زهرا مبارک

پر شد از نم بارون کوچه های مکه

کهکشون شده روشن از صفای مکه

میلاد آسمونه، باز این قلب دیوونه، ذکر کوثر میخونه

بهار تولا مبارک

 ولادت زهرا مبارک

دوباره امشب قاصدک نشسته پشت پنجره

خبر آورده از تو ابرها جشن روز مادره

بهار تولا مبارک

ولادت زهرا مبارک

محبتش سرچشمه ولایت آل علی

نگاه گرمش شور و شوقی در پر و بال علی

رزق همه با سینه ریزش

بهشت ما خاک کریمش

بهار تولا مبارک

ولادت زهرا مبارک

از نجابت و پاکی آبروی دنیا

خنده هاش توی محشر آبروی دنیا

تطهیر و بی نظیره، دریا پیشش حقیره، دل بی زهرا می میره

بهار تولا مبارک

ولادت زهرا مبارک

دوباره امشب قاصدک نشسته پشت پنجره

خبر آورده از تو ابرها جشن روز مادره

بهار تولا مبارک

 ولادت زهرا مبارک

حدیث حب فاطمه کتیبه عرش خدا

دیونه میشه هر کسی که شد به عشقش مبتلا

طلیعه مهتاب عشقه

 که مادر ارباب عشقه

بهار تولا مبارک

ولادت زهرا مبارک

مثل فاطمه هرگز آسمون ندیده

مهربون وبی همتا حاجتهارومیده

دل مدیون نگاشه، کل خلقت گداشه، حیدر وصف نگاشه

بهار تولا مبارک

ولادت زهرا مبارک

دوباره امشب قاصدک نشسته پشت پنجره

خبر آورده از تو ابرها جشن روز مادره

بهار تولا مبارک

 ولادت زهرا مبارک

میگن ملائک تو آسمون

که دختر پیغمبرمون اومد به دنیا

سبد سبد گل به زیر پاش

باخنده برده دل از باباش، ام ابیها

از شوق مقدمت فلک چراغونه

باشادی میخونه دلی که مجنونه

عکس تو، تو نگاه ترمه

عشق تو روح پیکرمه

این دل بی قرارو دیوونه

هدیه روز مادرمه

یا فاطمه ام ابیها

شب می ناب كوثره

تولد نور مادره، دل بی قراره

كسی كه مجنون فاطمه است

 لباش پرازشورو زمزمه است، آرزو داره

ازچشم آسمون ستاره می باره

امشب عیدی ما دست علمداره

نبض دلم با تو میزنه

تا ابد این ذكرِ منه

نصف دلم اسیر حسین

نصف دیگه اش برا حسنه

عکس تو، تو نگاه ترمه

عشق تو روح پیکرمه

این دل بی قرارو دیوونه

هدیه روز مادرمه

یا فاطمه ام ابیها

زهرا همان که در سحر آفریدنش

گفته خدا تَبارَکَ بر وجه احسنش

زهرا همان که عطر خداوند می وزد

هر روز پنج مرتبه از باغ سوسنش

زهرا همان که بر دل پیغمبر خدا

جان دوباره می دهد از شوق دیدنش

از ابتدای خلقت خود از همان ازل

دارد نگین عشق علی را به گردنش

دیگر از این چه مرتبه ای با شکوه تر

باشد بزرگ کرب و بلا طفل دامنش

حَتَّی تَوَرَّمَتْ قَدَمَاهَا* حکایتی ست

از عاشقانه های سحرهای روشنش

بی شک منا و مکه دگر محرمی نداشت

پنهان نبود اگر ز نظر خاک مقدنش

روز حساب توشه‌ی ما عشق فاطمه ست

ما را بس است خوشه ای از فیض خرمنش

آمد که روشنی بدهد آفتاب را

بخشد به چشم تار جهان نور ناب را

باران و رود و چشمه‌ی و دریا به نام اوست

مهریه اش نموده خداوند، آب را

اصلاً تمام جنت و دوزخ به دست اوست

داده به او شفاعت روز حساب را

با شرط حب فاطمه و آل فاطمه

پاداش می دهند قیامت، ثواب را

از سرّ نام فاطمه این نکته روشن است

برداشته خدا ز محبش عذاب را

حتی به پیش سائل اعمی محال بود

بردارد از مقابل چهره نقاب را

بی حرمتی به ساحت قدسی فاطمه ست

هر کس که زیر پا بگذارد حجاب را

آری برای فاطمیون این وقار ماند

با نور چادری که از او یادگار ماند

وقتی که هست چهره‌ی حیدر مطاف او

در خانه است مسجد او اعتکاف او

چرخ تمام کون و مکان سنگ آسیاش

سر رشته‌ی زمین و زمان در کلاف او

در پیش چشمهاش چه دنیا حقیر بود

بوده به بوریا و سفالی کفاف او

چیزی نخواست فاطمه از ثروت جهان

یعنی بس است پیرهن دستباف او

جلوه گر نهایت ایثار فاطمه ست

انفاق رخت و جامه ی شام زفاف او

باغ حضور غرق گل یادِ فاطمه ست

روح نماز و مسجد و سجاده فاطمه ست

تنها مدینه نه، همه‌ی عالم وجود

روشن ز سجده های سحرزاد فاطمه ست

آنکس که در نهایت اخلاص و بندگی

ایمان به پای چادرش افتاده فاطمه ست

آن بانویی که بعد نبی با حماسه اش

درس وفا به اهل ولا داده فاطمه ست

قبرش اگرچه شمع و رواقی نداشته

قم، تا ابد مدینه‌ی آباد فاطمه ست

یعنی به پای بوسی آئینه اش بیا

آه این ضریح پنجره فولاد فاطمه ست

هستی ماست نوکری اهل بیت او

خیرالعمل محبت اولاد فاطمه ست

این انقلاب فاطمی است و حسینی است

با رهبری که آینه دارِ فاطمه است

*  حسن بصرى كه يكى از عباد و زهاد دنياى اسلام است درباره فاطمه زهرا عليهاالسلام مى گويد: به قدرى دختر پيغمبر صلى الله عليه و آله عبادت كرد و در محراب عبادت ايستاد كه تورمت قدماها پاهاى آن بزرگوار از ايستادن در محراب عبادت ورم كرد.

جبرئیل است که باز آمده از جانب معبود سوی ختم رسل احمد محمود ولی خرم و خشنود که ای بود خدا را ز ازل مقصد و مقصود خدا راست یکی گوهر نایاب رخش مهر جهان تاب کَفش، بحر در ناب تَنش، جان مجسم دَمش، آیت محکم که خواهد کند از لطف و کرامت این گوهر را به تو تقدیم که غیر از تو کسی لایق این هدیه شایسته نبود است و نباشد، به تو حکم آمده از ذات الهی که چهل روز و شب از همسر خود دور شوی، غرق یم نور شوی، نورعلی نور شوی، آن دُر یکتای احد مظهر الله و صمد دور شد از همسر و گردید روانه به سوی خانه بنت اسد آن مادر فرخنده مولا، همه شان غرق تجلی، همه شان محو تولی و در آن چهل شب و چهل روز، خدا گفت و خدا خواند و خدا دید و نمی دید به جز روی خدا را.

این چهل شب همه پایان شد و پیغمبر اسلام ز سر تا به قدم جان شد و آئینه جانان شد و خندان به سوی خانه شتابان شد و کوبید در خانه و بگشود خدیجه در و ناگه نگهی کرد به خورشید رخ خواجه لولاک چراغ دل افلاک تبسم به لبش بود و به از روز شبش بو، گل انداخته ماه رخش از دیدن رخسار محمد، و در آن مرحله جبرئیل امین بوسه نهادی به زمین، گفت: ای صاحب دین آمدم از خلد برین بر تو فرستاده خدا میوه جنت که در آن طینت زهراست گل گلبن طاهاست که او را شرف ام ابیهاست تناول کن و رو کن به سوی بستر دلدار به فرمان خدای احد قادر قَفار، عیان می شود این مطلب انوار ز صلب کفر در آن قسمت دادار، چو شد منتقل آن نور مکرم ز پیغمبر اکرم در آن بانوی عالم جلوات روی زهرا ز رخش گشت نمایان و ثنا گفت رسول دو سرا را.

زنان قرشی یکسره از مادر اسلام بریدند ز کاشنه او پای کشیدند چو دیدن شده همسر و دلدار پیمبر، ز خدا باد درودش به قیام و به سجودش که یکی طُرفه ندا خواست ز اعماق وجودش، چه صفابخش ندایی، چه فرخنده صدایی، چه دل انگیز کلامی، چه پیامی، که الا مادر پاکیزه سرشتم گل خوشبوی بهشتم منم ای مادر فرخنده منم فاطمه فرزند تو دلبند تو هم صحبت تو هم دم و غمخوار تو، غم نیست اگر خیل زنان از تو بریدند، مقام تو ندیدند تو ناموس خدایی تو کانون وفایی تو دنیای صفایی تو که از هستی خود دست کشیدی و خدا فاطمه ات داد که روشن کند از پرتو انوار رخش چون دل پیغمبر و چشم تو همه عرض و سما را، خدیجه تک و تنها در امواج محن ها نه یاور نه معین و نه مدد کار، زده تکیه به دیوار که از لطف خدای احد قدر قفار رسیدند ز ره چهار زن پاک، لب خویش گشودند و سلامش بنمودند، سلامش ز ادب باز نمودند، یکی گفت: منم مریم عَضرا، یکی گفت، منم خواهر موسی، یکی گفت: منم ساره یکی، گفت: منم آسیه ای مادر زهرا، همگی دل به تو بستیم و تو را قابله هستیم که آری به جهان سیده کل نساء را.

خواطین بهشتی همه گشتند ثناگوش گهی بوسه نهادی به گل روش گهی دست کشیدند به پهلوش که یکباره همه حجره او گشت پر از نور و درخشید جمالی که از آن چشم قمر کور و به رخ سوره والشمس به قامت شجر طور بسی خوب تر از حور نهاده قدم از لطف به چشم کره خاک، دو دستش سوی افلاک، به ذکر احد پاک، گهی حمد خدای ازلی گفت گهی وصف نبی گفت گهی مدح علی گفت به آواز جلی گفت؛ سپس خنده به رخ مادر زد و آن چهار زن پاک بگفتند: سلامش بستودند تمامش همگان محو مقامش همه سرمست کلامش همه شستند به اِبریق بهشتی همه گفتند درود و  صلواتش همه محوش همه ماتش همه مستش همه دادند به هم دست به دستش همه دیدند در او آئینه غیب نما را.

به تو پیوسته درودم به تو هر لحظه سلامم که تویی حجج کل حجج الله تویی از همه اسرار الهی همه واقف همه آگاه زنور تو شده خلق بهشت و ملک و حوری و قلمان و سپهر و فلک و اختر و شمس و قمر الحق که تو خود جان رسولی و تو مرآت عقولی و تو زهرای بتولی و تویی حاکم صحرای قیامت و تویی مادر والای امامت تویی آن عبد خدا جلوه که پیوسته خداوند فرستاده سلامش تویی آن کس که همه هست جهان هست ز هستش تویی آن کس که محمد زده گل بوسه به پیشانی و دستش تو که دست همه گیری چه شود دست بگیری ز من بنده دلباخته بی سرو پا را.